Misschien waren wij stadskinderen, maar het was het landleven dat wij ons zo goed herinneren. We lieten de stad achter ons voor een weekend, een week, een maand of zelfs, als we erg gelukkig waren, vertrokken wij voor de hele zomervakantie.

De natuur was overal om ons heen, in de duinen en in de nachten vol sterren bij de oplichtende zee.We herinneren geuren, kleuren, gevoelens van de tijd dat wij er woonden. Spelen op het erf met elkaar, de geiten en de konijnen of de kippen voeren. Lekker luieren op de dijk vol boterbloemen terwijl je tuurt naar je vlieger in de lucht. De krant lezen in de zon voor het huis. De ideale plek voor elke leeftijd.

We renden langs het strand om schelpen en gesleten stenen te zoeken, geheime duinpannen te ontdekken en te vissen op de pier. Burchten graven met grote grachten erom heen. Kastelen bouwen zo hoog dat zij de vloed konden weerstaan.

Duiken in de hoge golven en meedrijven tot je buik op de rand van de vloedlijn schaaft. De pier op om garnalen, zeesterren of mosselen te zoeken. Landleven, strandleven, bij de zee. In Groote Keeten, in ’t Botgat.